Hilaire Belloc (1870-1953)

Joseph Hilaire Piere Belloc was een van de grote namen van de Engelse taal, ondanks dat hij geen Engelsman van geboorte was. Zijn vader was een Fransman, zijn moeder was van oorsprong Iers maar had een Amerikaans staatsburgerschap. Ondanks deze afstamming leek John Belloc als geen ander op een typische Engelsman. Hier droeg meestal te wijde truien, een typische zwarte hoed en hij was groot en rood van gezicht. In dit artikel wordt het leven van deze bekende en begaafde Engelsman besproken. De gegevens zijn afkomstig van de Catholic Authors Press.

Jeugd

Hilaire Belloc werd geboren in La Celle, in de buurt bij Parijs, op 20 juli 1870. Zijn vader, Louis Swanton Belloc, was een bekende advocaat in Frankrijk. Bessie Rayner Belloc, zijn moeder, was zoals reeds gemeld van Ierse afstamming en had in haar directe familiekring ook enig Nederlands bloed. Zijn moeder, die ruim negentig werd en overleed in 1914, was een opmerkelijk intelligente vrouw en stond bekend als een van de eerste vrouwen die een petitie voor vrouwenkiesrecht ondertekende. Belloc studeerde aan de Oratory School in Edgebaston en aan Balliol College in Oxford, waar hij afstudeerde in 1893. In zijn derde jaar was hij een Blackenbury geschiedenisstudent en tevens een honor student in geschiedenis.

Tussen de Oratory School en zijn afstuderen in Oxford was Belloc dienstplichtig in het Franse leger, als chauffeur in het Achtste Regiment van de Artillerie, gelegerd in de buurt van Toul. Vanaf exact dezelfde plek ondernam hij jaren later een pelgrimstocht te voet naar de Sint Pieter, wat tevens een van zijn beste boeken opleverde; The Path to Rome.

Schrijver en politicus

Al direct na afstuderen aan Balliol College in Oxford werd Belloc succesvol schrijver in nieuwsbladen en magazines. Zijn eerste boek, gepubliceerd in het jaar van afstuderen, was Verses and Sonnets. Dit werk werd later in dat jaar opgevolgd door The Bad Child’s Book of Beast. Beide boeken leverde hem zijn reputatie als eigenzinnig schrijver op.

In 1903 werd hij Engels staatsburger en al in 1906 werd hij Parlementslid namens het kiesdistrict South Salford. Hij was lid van de Liberale Partij in een briljant Huis van Afgevaardigde, tot stand gekomen na het Tory debakel eerder dat jaar. Hij hield zijn maiden speech vroeg in 1906. Deze speech leverde hem vrijwel direct de reputatie van briljant spreker op; een kwaliteit die hij al tijdens zijn verkiezingscampagne aan de dag had gelegd. In hetzelfde jaar was hij tevens kandidaat van de Britse bisschoppen om lid te worden van de Katholieke Onderwijsraad.

In 1910 besloot Belloc niet te willen gaan voor een tweede termijn in het parlement omdat hij moe was van het partijsysteem en omdat hij ervan overtuigd was buiten het parlement meer voor de politiek te kunnen betekenen dan in het parlement. Vanaf 1910 werd zijn gehele tijd dan ook in beslag genomen door schrijven en het geven van lezingen.

Belloc’s vrouw was Elodie Agnes Hogan, afkomstig uit het Amerikaanse Napa, California. Hij trouwde met haar in 1896. In 1914 overleed zij. Belloc zou nooit hertrouwen. Zijn oudste zoon, Louis, kwam om tijdens een aanval in de Eerste Wereldoorlog. Zijn jongste zoon Peter kwam als kapitein bij de Koninklijk Marine om in de Tweede Wereldoorlog. Belloc woonde nadat hij weduwnaar was geworden in huis bij zijn oudste dochter, Eleanor Jebb en haar man; een lid van het Parlement in Horsham, Sussex. Naast Eleanor had hij nog een andere dochter, Elizabeth, een bekende poëet en een andere zoon, genaamd Hilary. Hilary leefde echter in Canada. Belloc’s zus, Marie Belloc Lowndes was ook een gerespecteerd Britse schrijfster en overleed in 1947.

Katholiek geleerde

Door paus Pius XI werd Belloc gedecoreerd tot lid van de Orde van St. Gregorius de Grote in 1934, als dank voor zijn diensten voor het katholicisme als schrijver. Dezelfde onderscheiding ontving ook zijn vriend G.K. Chesterton. In hetzelfde jaar kreeg hij tevens van zijn alma-mater, Oxford, een eregraad in de Master of Arts. Net als sir Winston Churchill was hij de enige persoon in zijn tijd wiens portret reeds bij leven in de Notional Portrait Gallery hing.

Belloc bezocht de Verenigde Staten meerdere malen. In 1937 was hij bezoekend professor geschiedenis aan de Graduate School of Fordham University in New York. Uit de lezingen aan deze universiteit kwam zijn boek The Crises of Civilization. Belloc was vruchtbaar schrijver; hij schreef meer dan 153 essays, fictieboeken, geschiedeniswerken, biografieën, poëziebundels en lichte verzen. Daarnaast was hij een drijvende factor achter de bekering van G.K. Chesterton tot het katholicisme. Later zouden beide bekend worden als zowel grote Engelse schrijvers als zeker ook begaafde lekenverdedigers van het katholieke geloof. Samen richtte de vrienden ook de G.K.’s Weekly op, waarvan ze samen met de broer van Chesterton beurtelings redacteur waren.

Vanwege zijn antagonisme richting vele heilige Britse koeien en zijn frank en vrije vorm van het leveren van kritiek, was hij zeker geen alom populair persoon in Engeland. Zijn steun aan Franco in de strijd tegen het communisme deed ook al niet veel goed. Misschien ligt dit alles ook wel enigszins in de karaktertrekken van Belloc. Hij is nooit een man geweest die populariteit nastreefde ten kosten van integriteit.

Overlijden

Enkele dagen voor zijn tachtigste verjaardag kwam Joseph Hilaire Piere Belloc om bij een brand in het huis van zijn dochter, waar hij in een vlammenzee viel en zo ernstig verbrand raakte dat hij kort daarna, op 16 juli 1953, in het ziekenhuis van Guildford overleed. In Engeland zal hij altijd herinnert worden als een groot schrijver en een markant figuur.